Het Verhaal

Voorwoord

A Little Glow in the Dark is een kunstproject dat ik totaal onafhankelijk en volledig vanuit het hart realiseer. Omwille van m’n geloof in de kracht van verbondenheid. Omwille van m’n geloof in dat die verbondenheid een groter verschil kan maken. M’n geloof in dat heel veel touwtjes samen een hele sterke krachtige koord maken. M’n geloof in dat ik, jij en wij met die kracht dromen kunnen laten uitkomen. In dit geval de dromen van tweehonderd geweldige kinderen uit de townships van Zuid-Afrika. Twee volle jaren werkte ik reeds met intense overgave aan het project. In 2014 zal dat niet anders zijn. 

Ik hoop dat jij een half uurtje van je wellicht heel drukke leven kan vrijmaken om hier even het verhaal achter A Little Glow in the Dark te lezen en te ontdekken. 

Luc Gijbels

Het verhaal in het kort.

Twee onafscheidelijke boeken ‘Het Leven’ (Boek 1) en ‘De Herinnering’ (Boek 2) nemen je mee langs een zestigduizend meter lange witte wollen draad van beigaren door een speels beeldverhaal van portretten, woorden, dromen, snippers, schrijfsels, een ‘ik-jij-verhaal’, kunstwerkjes en veel meer en laten je stilstaan bij wat écht belangrijk is in het leven : de mensen waar je om geeft.

A Little Glow in the Dark is een kunstproject over de intense verbondenheid tussen mensen. Over stilstaan bij wat er echt toe doet in het leven. Een ‘ik-jij-verhaal’ in beeld gebracht met meer dan zestig kilometer wit breigaren en tweehonderd kinderen uit de townships van Zuid-Afrika. Elk van ons krijgt bij de geboorte een witte bol garen toegestopt. Die bol is ons leven. ‘Het Leven’ als een witte garenbol, die afrolt en nooit of nooit meer terug op. De één krijgt een dikke bol toebedeeld, de ander een minder dikke. Eerlijkheid speelt hier geen rol. Wel of we iets moois breien van onze bol, voor onszelf maar ook voor hen die we bij het afrollen tegenkomen en met wie we verbonden raken. Iets wat op het einde al dan niet de moeite is (geweest), wanneer ons laatste pluisje wol is opgebruikt. Is het de moeite waard om te koesteren in ‘De Herinnering’ ?

De garenbol rolt - omdat u hopelijk ook met ons ‘connect’ ? - tot bij een droomkamp gevuld met ‘onvergetelijke dagen’ dat door de verkoop van de boeken werkelijkheid kan worden. Een kamp vol droomdagen gevuld met momenten gebaseerd op de tweehonderd dromen, wensen en fantasieën van de kinderen die verwerkt zijn in het boek ‘Het Leven’.

Op zoek naar een bijzonder en uniek kado voor iemand speciaal? Een gift om te zeggen : “mens ik hou van jou”. De luxueuze boeken (tweetalig nl/eng) zitten samen in een mooie box met de persoonlijke boodschap “Jij en ik verbonden voor altijd”. Voor 159 euro (incl.) krijgt u zes kilogram of negenhonderdachtentwintig pagina’s boek en veel meer dan de waarde van uw geld terug in een toffe box. En de opbrengst gaat integraal en volledig naar het droomkamp voor de kinderen die meewerkten aan het project. De boeken zijn enkel te koop via deze website.

Reis even doorheen deze site en ontdek al een beetje van ‘A Little Glow in the Dark’. 

Een ik - jij - verhaal.

Door onze levenslijn letterlijk voor te stellen als een witte bol breigaren, die van je geboorte tot je dood enkel maar kan afrollen, legt ‘A Little Glow in the Dark’ onze eigen levenswandel maar ook de innige verbondenheid met onze naasten bloot.

In het eerste boek ‘Het Leven’ (Boek 1) wordt een ik-figuur ‘groot’ geboren in een wereld vol jij’s. ‘Groot’ in de ogen ogen van de ik-figuur zelf althans. Groot want alles zit nog in hem. Alles moet nog uit hem komen, uit hem stromen. Het hele leven moet nog uit hem rollen tot hij is opgeleefd en zijn garenbol van leven is opgebruikt. Maar in de ‘echte’ wereld wordt hij uiteraard klein geboren en moet hij opgroeien tussen allemaal jij-figuren. Groter worden. Een getouwtrek tussen opgroeien en afrollen. Kleiner worden en groeien. Wanneer het einde van de bol komt kan niemand zeggen. Dat blijft een open vraag. Dat de bol eindig is, een absolute zekerheid.

‘Ik’ wil liever terug naar het niet-zijn. Want daar was het stil en rustig. En hier is er lawaai en rumoer. Daarom beslist ‘ik’ een wit koordje vast te binden bij het begin, zodat hij steeds de weg terugvindt naar het-niet-zijn. Naar de plaats waar hij van komt. Terug naar de stilte. Maar gaandeweg bij het afrollen van zijn weg raakt ‘ik’ alsmaar met meer jij’s op een bijzondere manier verbonden.

In elf korte passages neemt de ik-figuur je mee tijdens zijn levenswandel naar momenten die ieder van ons zal herkennen. In de laatste passage ontmoet hij zijn laatste jij-figuur: De Dood. Die hem komt halen om met hem mee te gaan. Maar ik is nog niet klaar hier en wil nog alle gezichten en woorden verzamelen van alle jij’s die hij heeft leren kennen om dit voor altijd mee te nemen in zijn herinnering… Wat ons brengt bij ‘De Herinnering’ (Boek 2).

Garendraden van verbondenheid.

Bij het spinnen van onze levenslijn raken we met een aantal mensen op een speciale hechte manier verbonden. We beïnvloeden letterlijk elkaars leven. We ‘trekken’ voortdurend aan mekaar. Met hen die het dichtst bij ons staan raken we zo innig verstrengeld. Zo ontstaat er als het ware een web van verbondenheid met mensen rondom ons die er in ons leven echt toe doen.

In A Little Glow in the Dark noem ik deze gesponnen witte draden van wol ‘levenslijnen’. Omdat ze onmisbaar zijn om gezond, evenwichtig en gelukkig te functioneren. Life lines. Maar met hoeveel mensen voelen we ons verbonden in ons leven? Dit verschilt natuurlijk van mens tot mens. Ik ging aan het tellen bij mezelf en kwam uit bij om en bij de tweehonderd.

Tweehonderd mensen die ik om een of andere reden in m’n hart gesloten heb. Enkelingen daarvan zijn er zich misschien zelfs niet van bewust, al hoop ik van wel. De garen bol van sommigen was helaas enige jaren geleden afgerold. Toch maakte, schreef en lay-outte ik deze boeken ook met hen in mijn gedachten. Met z’n allen samen vormen zij de basisreden waarom ik werkte met precies tweehonderd kinderen.

Tweehonderd township kinderen.

Tweehonderd mensen waarmee ik me op de een of andere manier verbonden voel. Waarvan ik – strikt genomen – niemand kende op de dag van mijn geboorte, zelfs mijn eigen moeder niet. Hierin schuilde mijn inspiratie voor A Little Glow in the Dark. Wat als ik het leven nu eens intensiveer? Als ik het opnieuw begin? Als een ongeboren leven in een gemeenschap van tweehonderd mensen stap en met hen allen een bijzondere relatie aanga? En wat als ik die mensen nu eens iets bijzonders teruggeef?

Door een bundel van toevalligheden werden dit tweehonderd kinderen uit de townships Nyanga en Langa in Zuid-Afrika. Honderd jongens en honderd meisjes tussen zes en twaalf. Ze bleken stuk voor stuk heel bijzonder. Wat kunnen we samen opbouwen? Wat laten we op het einde samen achter? En hoe dit alles vertellen in een mooi verhaal? In een mooie blijvende herinnering.

Het leven in het klein.

Ik comprimeerde dus ‘Het Leven’ (Boek 1) in twee maanden. Ging twee maanden leven tussen de tweehonderd kinderen in de townships met de bedoeling om vanuit het niets met hen een warme nauwe band op te bouwen. Net als in het ‘echte leven’ vraagt het smeden van een speciale verbondenheid om: het geven van aandacht, het spenderen van tijd samen, het tonen van interesse in elkaar, intens praten en vooral luisteren, nemen en vooral geven, kijken, ontdekken, samen dingen doen en nog zoveel meer.

Dit alles is een wezenlijk belangrijk onderdeel van dit kunstproject. Zij fungeerden letterlijk als een soort acteurs en actrices om het verhaal te vertellen. Zij zijn de verpersoonlijking van de mensen met wie we ons op zoveel verschillende manieren verbonden voelen. Zij leggen onze eigen verstrengelde garen bloot en confronteren ons, vaak oneindig mooi en vaak ook hartverscheurend en aangrijpend, met wat écht van tel is. Zij drukken ons met de neus op de feiten, vertellen ons wat we te vaak vergeten: "Je bent hier maar één keer. Koester diegenen dicht bij je uit alle macht en maak er samen met hen iets mooi en betekenis vol van. Iets wat de moeite waard is om verder te leven in ‘De Herinnering’ (Boek 2)."

Herinnering aan een leven samen.

Wat me vooral fascineert is wat we breien van onze bol. Wat we maken van ons leven. Wat we samen achterlaten. Niet enkel voor onszelf maar ook voor degenen waarmee we in ons leven verbonden raken. Daarom knutselde en werkte ik met elk van de kinderen met hulp van een klein team intensief samen rond woord en taal, beeld en fotografie.

Met elk van hen creëerde ik een persoonlijk gravure-achtig kunstwerk. Hun schrijfsels en brieven die als kanttekeningen in de boeken zijn verwerkt zijn openhartig en aangrijpend. Hun gedrevenheid, geduld en opperste concentratie waren onbeperkt wanneer ze voor mij poseerden. Hun enthousiasme en lichtgevende karaktertjes waren een bron van energie voor mij tijdens deze intense weken met gemiddeld twee uur slaap per nacht. Zij vertolkten hun tweehonderd hoofdrollen in dit ‘gecomprimeerde leven’ met ‘glow’ en glans zodat ik naar huis kon komen met het verhoopte resultaat om de twee boeken te kunnen vormgeven. Waarvoor ik hen oprecht voor eeuwig dankbaar ben.

De twee maanden - ons leven samen - zijn voor ons allemaal alvast meer dan de moeite waard om te koesteren in onze herinnering. ‘A Little Glow in the Dark’. Een verhaal dat nu is vormgegeven in twee boeken van elk 464 pagina’s …